Morgana Mordred

Konu: Morgana Mordred Ptsi Ocak 25, 2010 7:09 pm

Benim hikâyemde mutlu sonlar yok. Alışılmış hikâyelerde iyiler kazanır, kötüler kaybeder. Bazıları kötü olmayı kendileri seçer. Benim seçme şansım yoktu. İyi tarafı seçmedim. Kötü tarafı da seçmedim. Kötü taraf beni seçti. Belki kötüleri cezalandırmak da bir iyilik sayılırdı. Ama Dostum Alexa’nın tarafındaydım. Yaşama biçimimiz ‘’YA ÖLÜM, YA DA SONSUZ YAŞAM’’dı. Büyü de artık hayatıma girmişti. Alexa ile Dünya’ya hükmetmenin hayali bile güzeldi. Sonsuz yaşamım. Öldürerek hayatta kalma biçimi. Kulağa hoş geliyordu…
Benim için bir yaşam bitiyor diğeri başlıyordu. Ya Alexa ile sonsuz bir yaşam, ya da büyük bir ülkeye hükümdarlık etmek üzere eğitilen prenses. Ben Avalon denen ülkede, diğer güçlü cadıların arasında, Alexa denen cadıyla gelecekteki dostumla sonsuz bir yaşam seçmiştim. O prensesden eser kalmamıştı. Artık Özel güçleri olan ve kusursuz bir güzelliğe sahip olan ‘kötü’ bir cadıydım.

Her şey her gece gördüğüm garip kâbuslarla başladı.

Yine o soğuk akşamlardan biriydi. İçimdeki tedirginliği Arthur’a hissettirmemeye çalışıyordum ama tüm çabalarım boşa çıkmıştı.
—Neyin var Morgana? Sabahtan beri tek bir laf etmedin.
Arthur’un bu davranışı hiç hoşuma gitmemişti.Sadece;
—Hiçbir şey! Demekle yetindim.
Ama bunun peşini bırakacağa benzemiyordu.
O gece gördüğüm kâbus, daha öncekilere benzemiyordu. Hayatımdaki değişiklik kâbuslarıma da yansıyordu. Gördüğüm şey tam olarak kâbus da değildi. Sanki içimde cevap bulmamış soruların cevabı gibiydi. Rüyamda bir kadın gördüm. Alevlerin arasından bana doğru geliyordu. Kendimi savunmaya çalıştım. Ve bir hamle yaparak onu yere serdim. Yaptığım şeyin tarifi yoktu. Evet. Ben o hırsla büyü yapmıştım. Tıpkı diğer rüyalarımda olduğu gibi. Uyanmak istemiyordum. Bana ne olduğunu bilmek istiyordum. Artık çevremdeki insanları da üzmek istemiyordum. Çünkü onlar benim hakkımda endişelenen insanlardı.
Uyandığımda Başımda Elina duruyordu. Benim için endişelenen insanların başında Halkın deyimiyle Sadık hizmetkârım bana göre en yakın dostum Elina vardı. Evet, artık o da bu sessizliğime, çevremdekilere karşı olan ilgisizliğime bir cevap bulmak istiyordu. Ama ona söyleyemezdim. Yani Bana tam olarak ne olduğunu ona bile söyleyemezdim.
‘Büyü yapabiliyorum.’
Bunu kendimden duymak bile tüylerimi ürpertiyordu. Bu zamana kadar normal bir insan gibi yaşıyordum. Hatta bir insan gibi de değil. Bir prensesim. Bir prenses her şeyin en iyisine layık olmalıdır. Ve ben hayatta bir gün bile mutsuz olmadım. Ama son olanlar ve kâbuslarım bu mutluluğumu engelliyor.
O günün sabahında tam olarak ne yaptığımı bilmiyordum. Sadece ormanın derinliklerine gidip öylece kaybolmak istiyordum. Ormanın içinde yürürken bir ses duydum.
Her şey çok aniydi.
Tam karşıdan kusursuz, giyinişi özenle bukle bukle alev gibi kıpkırmızı olan saçlarına uydurulmuş, zarif bir şekilde bana doğru gelen masalsı bir yaratık birden tanıdık geldi. Bu oydu. Rüyalarımdaki olağanüstü kadındı.
Tek bir cümle kurdu.
—Buradan hemen gitmelisin!
O anda adeta o masalsı varlığın büyüsüne kapılmış gibi bir hisle karşı çıkacaktım ama o kırmızı gözlerinin verdiği korkuyla oradan hızlı adımlarla uzaklaştım. Tam olarak nereye gittiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Düşünemiyordum.’O gerçekmiydi?’ Belki de kâbuslarımın etkisiyle bir hayal görmüştüm.
Bana gitmemi söyledi. İçime tekrar bir ürperti geldi. Bu sefer içimdeki ürpertinin sebebi yaklaşan fırtınanın rüzgârıydı.
‘Dönsem iyi olacak’ diye düşündüm.
Ama nereye gidecektim. Etraf zifiri karanlıktı. Ne taraftan gideceğimi bilmiyordum. Yere uzandım. Kırmızı pelerinim ayaklarıma dolanıyordu. Ondan bir hamlede kurtuldum. Hala o kırmızı gözleri ve ona uygun saçlarıyla bana doğru korkutucu bir şekilde gelen varlığı düşüncelerimle yiyip bitiriyordum.
Gün ağarana kadar bu ağacın dibinde durmayı planlıyordum. Çünkü ne Arthurun adamlarından ne de şatonun muhafızlarından hiç kimse beni aramaya çıkmamıştır diye düşündüm.Neden sadece kendini düşünen bencil bir prensesi aramaya çalışsınlar ki?!
O sabah içimde derin bir boşluk vardı. Ailemi terk ettim. Arthur’u en yakınımı terk ettim. Şimdi nereye gidecektim?
Ormanda boş boş dolanırken dün gördüğüm gerçekliğinden bile emin olmadığım olağanüstü kadını tekrar gördüm. Bana doğru yürüyordu. O yaklaştıkça ben uzaklaşıyordum. Hızlı hızlı konuşmaya başladı. Ne dediği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Onun o kusursuz, adeta porselenden yapılmış hissi veren yüzü ve kırmızı bukle bukle saçları bebek gibi olan yüzüne uydurulmuş masalsı varlığı inceliyordum.
—Yalnız değilsin!
Sadece bu cümleyi duyduğum Ve etraf birden karardı. Düşüyordum. Ve kafamı Sert bir cismin üzerine çarptığımı anımsıyorum!

Gözümü açtığımda karşımda o kusursuz varlık duruyordu. Kırmızı gözlerini bana doğru dikmişti.
-Morgana! Benim adım Alexa.Avalon adlı ülkeden seni korumam altına almak için gönderildim.
Alexa! Ne kadar güzel bir isim diye düşünürken;
—İsmimi nerden biliyorsun?
—Senin hakkında birçok şey biliyorum Lady morgana. Seni bu kadar çaresizken yanında kimsenin olmadığına emin olduğum zamanda yanına gelmek istedim. Seni korkuttuğumun farkındayım. Galiba açlıktan yorgun düştün ve bayıldın. Şu anda Avalonda. Benim şatomdasın.
Alexa’nın söylediklerini hazmetmeye çalışırken gerçekten de aç olduğumu fark ettim. Alexa birkaç parça yiyecek verdikten sonra kendime gelip konuşabildim.
—Neden beni koruyorsun?!
Ne kadar kötü bir soruydu bu. Ama beynim o anda durmuş gibiydi. Başka bir soru bulamamıştım.
—Sen bir cadısın Morgana! Tıpkı benim gibi. Birlikte çok güzel işler yapacağız.

Konu: Geri: Morgana Mordred Ptsi Ocak 25, 2010 7:26 pm

öncelikle Neslihan'cım konuşmaları tırnak içine alsaydın, renklendirmede biraz daha görülebilirlik sağlasaydın çok daha güzel olacakmış bu rp. geliştireceğine inanıyorum ve sana olan puanım da :
80 =)
iyi rp'ler, iyi eğlenceler!